Balistyka zewnętrzna
Balistyka zewnętrzna omawia trajektorię lotu pocisków poza lufą, opisując trajektorię ruchu pocisków poza lufą, wyznaczając podstawowe parametry ruchu pocisku na trasie przelotu, pomiędzy lufą a celem. Zjawiska zachodzące podczas badań balistyki zewnętrznej, mieszczą się w zakresie zainteresowań artylerzystów, strzelców wyborowych oraz snajperów i strzelców sportowych. Zagadnienia tej dziedziny wiedzy, mają zastosowanie, głównie podczas precyzyjnego strzelania na duże odległości, często z wykorzystaniem kalkulatora balistycznego. Ta wiedza, niema praktycznego zastosowania podczas korzystania z broni o dużej energii kinetycznej wystrzeliwanych pocisków na dystansach do 200 metrów. W zdecydowanej większości przypadków, myśliwi nie muszą interesować się tematem balistyki zewnętrznej. Zadaniem myśliwego jest trafić w killzonę, czyli cel o średnicy zbliżonej do 10 cm.
Ten artykuł dopiero czeka na napisanie, to co napisałem poniżej, jest związane z moimi obserwacjami przeprowadzanych doświadczeń. Doświadczenia te bardziej dotyczą zakresu badań balistyki terminalnej niż zewnętrznej. Kiedyś jednak zamierzam to uporządkować.
Jedne pociski szybko wytracają energię na stosunkowo krótkim dystansie, inne pociski znacznie mniej wytracają energii na trasie lotu do celu. Przy okazji badań przebijalności różnych śrutów a więc zakresu tematyki balistyki terminalnej, wyciągnąłem wiele ciekawych wniosków, dotyczących balistyki zewnętrznej.
Badania te wykazały który śrut dysponował największą energią przycelową na trasie 35 metrów, donosząc najwięcej zakumulowanej energii kinetycznej do celu. Badając przebijalność na dystansie 35 m, uzyskałem informację o ilości energii zakumulowanej w pocisku, w postaci energii donoszonej do celu. Czyli dostałem informacje o tzw. energii przycelowej.
JSB EXACT 5,5 mm 0.93g miał słabą przebijalność, 1,03g miał nieco lepszą, a najlepszą miał 1.175g. Natomiast 1,645g miał tak samo kiepską przebijalność jak 0.93g i na dodatek duży opad. Śrut JSB 5,5 mm 2,2g również miał słabą przebijalność, przy jednocześnie największym opadzie. Najmniejszym opadem na dystansie 35 metrów charakteryzuje się śrut 1,03 g.
Wniosek jest jednoznaczny:
Z testowanych śrutów JSB – EXACT HEVY 1,175g charakteryzuje się największą energią przycelową na dystansie 35 metrów. JSB – EXACT HEVY 1,175g jest zarazem najcelniejszym ze znanych mi śrutów. JSB 1,030 g ma nieco gorsze parametry, lecz wyróżnia się najmniejszym opadem z całej piątki testowanych śrutów. Możliwe, że celność śrutu JSB 1,030 jest podobna do 1,175g, lecz przy mniejszej prędkości wylotowej, a więc i energii wylotowej. Testowałem go przy prędkości 287 m/s a JSB 1,175 przy 270 m/s a to jest zdecydowana różnica. Gdyby śrut JSB 1,030 g wylatywał z lufy z prędkością 270 m/s, być może byłby równie celny jak 1,175 g.