Prawidłowo wykonany (uśredniony) pomiar prędkości wylotowej pocisku jest podstawą dalszych obliczeń balistycznych
Aby dokładnie wyznaczyć średnią prędkość wylotową pocisku, należy wykonać przynajmniej kilka strzałów a następnie uśrednić wynik. Metoda jest prosta, należy dodać wszystkie wyniki do siebie a następnie otrzymany wynik podzielić przez ilość oddanych strzałów. Dokładność przedstawionej metody zależy od ilości strzałów uwzględnionych w obliczeniach, najczęściej wykonuję się od 5 do 10 strzałów.
Podczas tej próby należy zadbać o stałe i niezmienne parametry, na tyle, na ile jest to tylko możliwe
W celu prawidłowego wykonania tego pomiaru, strzelając z karabinka PCP należy wyposażyć go w regulator ciśnienia. Jeżeli karabinek PCP nie posiada własnego wewnętrznego regulatora, należy użyć zewnętrznego regulatora przykręconego do butli. Jeżeli nie dysponujemy regulatorem, można podłączyć wężyk przetoczki pomiędzy kartusz karabinka a butlę, w której ciśnienie nie przekracza 200 Barów. Dla butli o pojemności kilku litrów, spadek ciśnienia w trakcie oddania 20 strzałów, jest praktycznie niezauważalny. Optymalne ciśnienie to około 160 BAR’ów, a jest ono indywidualnie zależne od karabinka, skoku gwintu wewnątrz lufy, oraz amunicji.
Odległość między początkiem trajektorii lotu pocisku u wylotu lufy a bramką wyjściową Chrono, pomniejsza wynik pomiaru prędkości wylotowej pocisku
Należy dodać do zmierzonej prędkości wylotowej pocisku różnicę wynikłą z oddalenia od początkowego miejsca pomiaru drogi pocisku, czyli wylotu lufy. Jest to konieczne, ponieważ prędkość pocisku u wylotu lufy jest większa od prędkości w miejscu pomiaru, czyli drugiej bramki pomiarowej. Ponieważ Chrono pokazuje prędkość pocisku na wyjściowej bramce, czyli po około 20 cm drogi tegoż pocisku, więc trochę zaniża wynik.
Przykładowo, pocisk na 20 cm drogi wytraca prędkość 0,2 metra na sekundę, więc należy uwzględnić w pomiarach te dodatkowe centymetry. A więc prędkość początkową pocisku należy podwyższyć o odległość pomiędzy wylotem lufy a drugą bramką chrono. Jeżeli odległość pomiędzy wylotem lufy a drugą bramką Chrono wynosi 60 cm, to prędkość początkową należy podwyższyć o 0,6 m/s.
Należy uwzględnić poprawkę na odległość pomiędzy końcem lufy a punktem pomiarowym
Gdy już poznamy wartość uśrednionej prędkości wylotowej dla całej serii pocisków, należy przesunąć Chrono do przodu równo o 100 cm. Następnie należy wykonać kolejne pomiary dla wystrzeliwanej serii pocisków i ponownie uśrednić wynik. W kolejnym kroku należy mniejszy wynik odjąć od większego, wyliczając utratę prędkości na dystansie 100 cm w okolicy wylotu lufy. Zmierzoną różnicę prędkości pocisku na dystansie 100 cm należy podzielić przez 100. W ten sposób poznamy spadek prędkości dla 1 cm drogi pocisku. Następnie należy zmierzyć odległość od wylotu lufy do drugiej bramki Chrono w cm. Zmierzoną odległość należy pomnożyć razy utratę prędkości na 1 cm, uzyskany wynik dodajemy do zmierzonej prędkości przy pomocy Chrono. Przykładowo, jeżeli odległość wylotu lufy od drugiej bramki Chrono = 162 cm, więc mnożymy 162 x „utratę prędkości na 1cm”. Uzyskany wynik dodajemy do prędkości odczytanej na wyświetlaczu Chrono. Dzięki tej metodzie poznamy prawidłową, bardzo dokładną prędkość pocisku u wylotu lufy.